Hier gaat ons!

Raait. Ons vat hom sommer by die horings, hierdie blog-bul. Want êrens op my nuwejaarsvoorneme-lysie skryf ek “skrywersblok” en voel summier so geintimideer deur die simpel woord dat my lysie sommer toe net daar stop. Die feit dat dit nommer twee op my lys was, skree nie net van suiwer ironie nie, maar getuig ook van die omvang van die probleem.

Dis nie dat ek nie weet wat ek wil sê nie. Dis ‘n geval van beginnersvrees, nie seker wees van my stem nie en bly uitstel want, synde my eie grootste kritikus te wees, wil ek nie net my sê sê nie, ek wil dit perfek sê en die skryfkuns-perfekgeit ontwyk my nou al maande lank. My leë blog staan soos ‘n monument vir al die slagoffers wat perfeksionisme agterlaat.

Dit is dus nie verrassend dat die derde inskrywing op my voorneme-lys (helaas eers ‘n paar dae later) min of meer bedoel dat ek perfeksionisme in sy kanon gaan instuur hierdie jaar nie. Soos met alle dinge in die lewe is die perfeksionisme opsigself nie die probleem nie, maar die mate waartoe dit waarde toevoeg al dan nie. En as die blerrie ding jou lamlê en stiefkinders soos skrywersblok kweek, dan moet hy gaan!

So hier spring ek nou met albei voete in. Ek het in elk geval nog altyd ‘n ding oor voete. Nie ‘n fetish nie, maar ‘n deurlopende tema (hehe) in my lewe. Oor die paaie waarop ek met hulle loop, oor die skoene wat ek vir hulle aantrek, oor die krieweling wat ek soms in hulle ervaar. Dit sou dus meer as gepas wees dat ek my spiksplinternuwe blog inwy met ‘n eenvoudige ode aan voete. Want hier is ek van plan om ‘n paar taai temas deur te trap en saam met jou daaroor te debatteer, om te besin oor die lawwigheid en die gepastheid van skoene en om bietjie filosofies te raak oor die paaie waarop ons loop.

Robert Orben – bless his poetic little soul – het sweerlik hierdie versie net vir my nuwe blog geskryf :

Every speaker has a mouth;

An arrangement rather neat.

Sometimes it’s filled with wisdom.

Sometimes it’s filled with feet.

Daar het jy dit nou. As ek die dag dan nonsens praat, troos ek my daaraan – ten minste is daar nog ‘n voete-tema!

Single Post Navigation

← Older Entry

Newer Entry →